İmge, adı üzerinde hayali bir şey. O şey orada olmasa da onu hayal etme. Görmeyle ilgili gibi duruyor, bir ânın bütün duyusallıklarının görsel yeniden üretimi. Yani kokuları, tatları, dokunuşları falan da kapsıyor. Ama görsel… Genişletilmiş görsel üretim... Bazen bilinçle bazen de (çoğunlukla) farkında olmadan imgeler dınk dınk dınk diye çarpıyor. Kötüleri dank dank dank diye…Tadı damağında kalmak… Deyim anlamında değil de (“keşke biraz daha tadabilseydim!”) damakta o tadın gitmemesi. İmge, metafor olarak değil, bayağı ağızda kalması o tadın. Gün boyu… Gitmesin diye uzun süre su falan içmeden, bir şeyler yemeden durmak, tadı damağımda kalsın diye. Protestosuz ve süresiz açlık grevi…
Resim: 'La Femme Piège - La trilogie Nikopol', Enki Bilal, 1986
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder