İnsan anne-babasından kaçmalı. Hem de zamanı geldiğinde, çok bekletmeden; çünkü telafisi her geçen vakit daha zor olur. Kaçmak da kaçmak olmalı, öyle evin saklanılacak yerlerine değil ( O giysi dolapları, sandığın üzerindeki yorganların arası, teldolabın gölgede kalan kısmı kaçış yerleri değildir. Oralarda hayaletlerle dünya için mühim olmayan meseleler üzerine sohbetler edilir, birbirine sırlar verilir; bu da bir sorumluluk yükler çocuğa: O olmadığında hayaletler kiminle konuşacak?). Ben kaçtım. İyi de ettim, yoksa evsiz kalmayı öğrenemeyecektim. Evsizlik, yaptığım resimleri bir duvara asamamak. Bir duvardan indirememek. Duvarda sıvanın boyanın altından taşarak açtığı yolları görememek, yollardan haritalar kuramamak. Duvara boş boş bile bakamamak.
İnsanın bakmaktan gözlerini alamadığı bir şey yoksa eğer, duvarlara boş boş bakamamak zor bişey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder