6. PINARKLEİTOS YA DA SAHİBİNDEN DENİZE SIFIR RUH VE VÜCUT
CENGİTAGORAS: Bir kere “Cogito ergo sum”u yabana atamayız.
PINARKLEİTOS: Adriano Celentano’nun şarkısı… “Rock me cogito/ Roll me ergo/Sum Monica sum./Sum ti amo sum”
CENGİTAGORAS: Tam olarak değil, biraz daha farklı. Varoluşumuzu “düşünerek” biliriz, bir de kapladığımız yerle. Yani vücudumuzla, bunu konuşmuştuk hatırlarsan.
PINARKLEİTOS: Evet, patates püresi ve ben…
CENGİTAGORAS: Şimdi, Tanrı sonsuz olduğuna göre onun düşünme kudretinin de sonsuz olduğunu söyleyebiliriz değil mi. Bizdeki Tanrı fikri de sonsuz. Pek çok sonlu fikrin birbirini gerektirmesi ve sonsuz Tanrı fikri… Ama bizde… Düşünüyorum öyleyse varım. Bir vücudum öyleyse varım. Biri olmadan diğeri olmaz. Ama hâlâ “Nasıl mutlu olacağız” sorumuza yanıt arıyoruz ve bize “işe yarar” bir başlangıç lazım. Şimdi seni şöyle bir çimdiklersem…
PINARKLEİTOS: Ağğğrghhh! Sen buna çimdikleme mi diyorsun Cengitagoras. Bu resmen cana kastetmek.
CENGİTAGORAS: Affedersin Pınarkleitos, elimin ayarını tutturamadım. Sen de fark ettin mi o çıkardığın canhıraş feryat taa…
PINARKLEİTOS: …Ruhumun derinliklerinden geldi, değil mi Cengitagoras.
CENGİTAGORAS: Bir mutsuzluk çığlığı… Ruhunun taşması… Bir yardım…
PINARKLEİTOS: Ruhumu teslim ediyorum herhalde.
CENGİTAGORAS: Sana ait olmayan ruhunu tıpkı vücudun gibi kimseye teslim edemezsin Pınarkleitos.
PINARKLEİTOS: Sahibinden devren satılıktır olmaz yani… Kiraya verseydim bari…
CENGİTAGORAS: Demem o ki Pınarkleitos, zihin ya da ruh dediğimiz şey vücudumuzun fikirlerinden başka bir şey değildir. Ve bu fikirler bir yandan da bizde duygular oluşturur: Acı gibi sevinç gibi…
PINARKLEİTOS: Çok heyecanlandım Cengitagoras ya da son kurduğun cümlenin fikri bende heyecan duygusu oluşturdu. Bekle beni mutluluk, beyaz atımın üzerinde dörtnala sana koşuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder