“…dudaklarımda bir alay hamile kadına düşük yaptırabilecek bir gülümsemeyle…”
(...)
“Fakirliğin farkına vardım, çünkü acıkmıştım.”
(...)
“Bu işlem tiksindiriyordu beni. Gerekliliğini hiçbir zaman anlayamamıştım. Gizlice tek başına bu işi yapmak, hadi neyse. Fakat birbirini tanımayan insanların restoran salonlarında olduğu gibi bir araya gelmeleri; ya da eş dost arasında, şölen veya aile yemeği ismini vererek toplanmaları, benim gözümde edepsizliğin dikâlâsıydı. …Elâlemin önünde alenen yemek yenmesi ne kadar eğlenceli ve trajikti, ne kadar da iğrenç.”
(...)
“Yeryüzünde evrenin seyredilebileceği noktayı bilseydim, oraya koşar, toprağa bir kazık sokar, ona asılır ve düşerken dünyayı da peşime katarak kendimi boşluğa atardım.”
'Hayat Berbat', Léo Malet, 1948
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder