Sanki kedi en çok beni seviyor gibi gelirdi. Gece sol tarafıma gelip kolumun üstüne yatıp uyur, arada bir koltukaltımı yalardı. Tabii bilmiyor, oramdan gıdıklanmam. Bir sigara yaktığımda boştaki elime burnunu sürtüp sev beniler, gözlerini gözlerime dikip seni seviyorumlar, eskisi kadar olmasa da aşk ısırıkları ve tabii hadi ilgilen mânâsında kısa “maev”lar, bu kedi en çok beni seviyor demek için yetermiş gibi. Yetmezmiş. Şimdi ölecek mi, ölmeyecek galiba; ama çok acı çekiyor. Yemiyor, içmiyor, sesi bile çıkmıyor. Yalpalayarak iki adım atıp olduğu yere yatıyor. Hiçbir şey istemiyor. İsteyemiyor. Açık tutabildiğinde gözlerini, kafası yan yatmış vaziyette iki duvarın bitiştiği yere dikiyor, öyle bakıyor. Kediler duvarlara bakabilir. Hah! Hah! Kedi dedi ki, isteyemiyorum, çok acı çekiyorum. İstememek kediyi öldürür. Hah! Hah!
Bişey istesene Allahın belası, bişey iste.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder