Duygularımız ürkek bir tutuklukla dilsizleşir, içimizdeki her şey geri çekilir, bir sessizlik oluşur ve kimsenin tanımadığı “yeni”, bunun ortasında oluşur ve konuşmaz… geleceğin gerçekleşmeden çok daha önce dönüşmek için bu şekilde içimize girdiğini gösteren pek çok işaret vardır (…) Geleceğimizin içimize girdiği o görünürde olaysız ve donuk an, bize dışımızdan gelen diğer bütün konuşkan ve rastlantısal anlardan çok daha fazla yaşama yakındır (…) Tehlikeli ve kötü olan sadece insanın bastırmak için başkalarına taşıdığı kederlerdir.
Rainer Maria Rilke, ‘Genç Bir Şaire Mektuplar’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder